Η ζήλια είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα που τυπικά αναφέρεται στις αρνητικές σκέψεις και στα συναισθήματα ανασφάλειας, φόβου και άγχους πάνω στην αναμενόμενη απώλεια για κάτι που έχει αξία για το άτομο (ιδιαίτερα σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις).
Η ζήλια παρατηρείται συχνά στις ανθρώπινες σχέσεις όπως και ανάμεσα στα αδέλφια. Το μικρότερο παιδί της οικογένειας συνήθως θέλει να είναι το κέντρο της προσοχής και αυτό μπορεί να γίνει ανεξάντλητη πηγή ανταγωνισμού ανάμεσα στα αδέλφια. Από την άλλη πλευρά, μερικά παιδιά είναι από τη φύση τους πιο επιρρεπή στη ζήλια χωρίς να επηρεάζονται από τη σειρά γέννησής τους. Ακολουθούν μερικές συμβουλές για το πως να διαχειριστείτε τη ζήλια έτσι ώστε να υπάρχει περισσότερη αρμονία στο σπίτι και για να ενισχύσετε θετικά ίσως την πιο σημαντική σχέση στη ζωή των παιδιών σας!
Αντιμετωπίστε το κάθε παιδί ως μοναδικό άτομο και όχι ως ίσο. Οι γονείς συχνά σκέφτονται ότι τα αδέλφια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Παρόλα αυτά, όταν οι γονείς προσπαθούν να δώσουν ακριβώς την ίδια ποσότητα χρόνου, την ίδια προσοχή ή τα ίδια προνόμια, βλέπουν τα παιδιά τους να γίνονται ύποπτα ή να εξακολουθούν να γκρινιάζουν αντί να ικανοποιούνται. Για παράδειγμα ένα παιδί μπορεί να αναρωτηθεί “Πήρα το ίδιο καλό δώρο όπως η αδερφή μου;” ή μπορεί να παραπονεθεί “Γιατί η Μαρία μπορεί να βγει έξω να παίξει και εγώ όχι;”. Είναι επομένως καλύτερο οι γονείς να σκέφτονται την ατομικότητα και τις ανάγκες του κάθε παιδιού ξεχωριστά και όχι τόσο την ισότητα.
Αποφύγετε σε κάθε περίπτωση τις συγκρίσεις. Οι γονείς συχνά δεν συνειδητοποιούν ότι από μόνοι τους καλλιεργούν τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα αδέλφια. Αποφύγετε ερωτήσεις τύπου “Γιατί δεν καθαρίζεις το δωμάτιό σου όπως το κάνει ο Γιάννης”, ή εκφράσεις όπως “Η αδερφή σου πήρε σε όλα 10, την επόμενη φορά προσπάθησε και εσύ να τα πας τόσο καλά”. Οι γονείς παρόλο που μπορεί να έχουν αγνές προθέσεις, καμιά φορά επαινώντας το παιδί που έχει πετύχει και αγνοώντας ή επικρίνοντας εκείνο που έχει αποτύχει, ενισχύουν τη ζήλια και το παιδί λαμβάνει το μήνυμα “Αγαπάς το Γιάννη περισσότερο από εμένα”.
Αναγνωρίστε τα μοναδικά ταλέντα του κάθε παιδιού. Ενθαρρύνετε τα διαφορετικά ενδιαφέροντα έτσι ώστε το κάθε παιδί να νιώθει ότι υπερέχει με τον δικό του μοναδικό τρόπο σε κάτι χωρίς να χρειάζεται να ανταγωνιστεί το αδερφάκι του. Όταν αναγνωρίζονται τα ιδιαίτερα ταλέντα ενός παιδιού τα οποία το κάνουν να ξεχωρίζει από τα αδέλφια του, χτίζει την αυτοεκτίμησή του.
Αφιερώστε χρόνο για το κάθε παιδί ξεχωριστά. Έστω και λίγα λεπτά την ημέρα αφιερώστε χρόνο για το κάθε παιδί. Περάστε καλά, συζητήστε, ακούστε τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους. Παραμείνετε αυστηροί στο προσωπικό χρόνο του κάθε παιδιού.
Θέστε ξεκάθαρα όρια. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται το ένα το άλλο. Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο παιδί δεν επιτρέπεται να πειράζει και να κοροϊδεύει το μικρότερο, και το μικρότερο παιδί θα πρέπει να μάθει να μην ταλαιπωρεί το μεγαλύτερο. Το κάθε παιδί θα πρέπει να σέβεται τον προσωπικό χώρο του άλλου. Στους καυγάδες οι γονείς θα πρέπει να λειτουργούν αμερόληπτα γιατί μπορεί ο καυγάς να γίνει ένας τρόπος για να τραβούν την προσοχή του γονέα.
Ακόμα και αν υπάρχουν καυγάδες και διαφωνίες, τα αδέλφια με το που μπαίνουν στη ζωή μας, έρχονται για να μείνουν. Ο αδελφός μπορεί να γίνει φίλος που γεμίζει τη ζωή με γέλια, χαμόγελα, σκανταλιές και όμορφες αναμνήσεις που διαρκούν για πάντα! Μπορεί να γίνει παρηγορητής και στήριγμα που βοηθά και στέκεται στα δύσκολα. Μπορεί τα αδέλφια μας να μην τα διαλέγουμε όπως τους φίλους, αλλά τα αδέλφια θα είναι δίπλα μας για πάντα! Σε κάθε περίπτωση η αδελφική σχέση είναι μοναδική και ίσως από τις πιο σημαντικές στη ζωή ενός ανθρώπου. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν μια από τις πιο ισχυρές και όμορφες σχέσεις!
Ελένη Σίγκου για
Parentshelp.gr
