Η μητέρα του Γιωργάκη παρακαλάει το παιδί της να τη βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού γιατί τον τελευταίο καιρό εργάζεται πολλές ώρες και δεν προλαβαίνει. Η απάντηση του Γιωργάκη: “Kι αν το κάνω, τι θα κερδίσω;”. Η μητέρα αν και στην αρχή φαίνεται να τα χάνει για λίγο, υποκύπτει λέγοντας: “Γυρνώντας από τη δουλειά θα σου πάρω το παιχνίδι που σου υποσχέθηκα”.
Στο παραπάνω παράδειγμα, φαίνεται ο τρόπος που σκέφτεται η μητέρα για να πείσει το παιδί της να τη βοηθήσει σε κάτι (εκμεταλλεύεται το δώρο), όπως επίσης φαίνεται και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το παιδί τη συνεισφορά του στην οικογένεια. Σκεφτείτε για λίγο τι είναι αυτό που διδάσκει η συμπεριφορά της μητέρας στο παιδί (όταν βοηθάω στο σπίτι παίρνω κάτι), καθώς επίσης και τι είναι αυτό που κερδίζει ουσιαστικά το παιδί μέσα από αυτή τη συναλλαγή βοήθειας – ανταμοιβής (ας αρχίσω να σκέφτομαι από τώρα τι θα ζητήσω την επόμενη φορά που θα χρειαστούν βοήθεια αφού πάντα πιάνει) .
Σίγουρα οι γονείς θα πρέπει να σέβονται τις επιθυμίες και τα θέλω των παιδιών τους, αλλά είναι πολύ διαφορετικό πράγμα να ικανοποιούν μια επιθυμία επειδή κρίνουν ότι είναι δυνατόν και πρέπει να εκπληρωθεί, και άλλο πράγμα να ικανοποιούν μια επιθυμία επειδή ουσιαστικά εκβιάζονται για να το κάνουν. Όταν συμβαίνει αυτό, τα παιδιά αν και ικανοποιούν τις υλικές τους ανάγκες, δημιουργούν κενά συναισθηματικής φύσεως και κενά αξιών.
Κάποια πράγματα θα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα μέσα στην οικογένεια, και αυτό όχι μόνο για να υπάρχει ισορροπία μεταξύ των μελών, αλλά και για να διδάσκονται τα παιδιά αξίες που θα φανούν χρήσιμες στη μετέπειτα ζωή. Η ανταμοιβή, δεν έχει πάντοτε υλικό αντίκρισμα και αυτό πρέπει να το κατανοήσουν τα παιδιά. Όταν για παράδειγμα η μητέρα μαγειρεύει για την οικογένεια, ή όταν ο πατέρας βοηθάει το παιδί στα μαθήματα, δεν λαμβάνουν υλική ανταμοιβή για τον κόπο τους. Αμείβονται ηθικά και συναισθηματικά που μπορούν και προσφέρουν στην οικογένεια και στα παιδιά τους.
Όταν η συνεργασία στο σπίτι λειτουργεί με δωροδοκίες, οι απαιτήσεις των παιδιών για ανταλλάγματα και υλικές παροχές όλο και θα αυξάνουν. Και αν το παιδί συνηθίσει σε τέτοιου είδους συναλλαγές, θα θεωρεί ότι δεν χρειάζεται να προσπαθεί για τίποτα αν κάποιος στο μέλλον του τις στερήσει.
Το συμμαζεμένο δωμάτιο, η προσπάθεια στο σχολείο, η βοήθεια στο σπίτι είναι πράγματα για τα οποία τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται για να τα αποδέχονται ως μέρος της συνεισφοράς τους στην οικογένεια και επειδή τα βοηθάει να γίνουν τα ίδια καλύτερα. Όταν οι γονείς δωροδοκούν τα παιδιά τους, τα στερούν τα κίνητρα για να συμμετέχουν ενεργά στην οικογένεια, τα κρατούν στάσιμα χωρίς να έχουν τα παιδιά απαιτήσεις από τον εαυτό τους και τα δυσκολεύουν να προσαρμόζονται κοινωνικά σε καταστάσεις όπου θα λείπει η υλική ανταμοιβή.
Αντίθετα, όταν τα παιδιά μαθαίνουν να συνεισφέρουν χωρίς να περιμένουν τέτοιου είδους ανταλλάγματα, μπορούν και αξιολογούν τις υλικές τους ανάγκες, αποδέχονται το γεγονός ότι υπάρχει η πιθανότητα να μην αποκτήσουν όλα τα υλικά αγαθά που επιθυμούν και ανακαλύπτουν νέους τρόπους για να αποκτήσουν αυτά που θέλουν. Επιπλέον, κερδίζουν περισσότερες εμπειρίες, νιώθουν μεγαλύτερη συναισθηματική ασφάλεια, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις δυνατότητές τους και αποκτούν εφόδια για το μέλλον!
Ελένη Σίγκου για
Parentshelp.gr
