Το πείσμα και η ισχυρογνωμοσύνη είναι συνήθη χαρακτηριστικά των παιδιών και των εφήβων γιατί σκέφτονται περισσότερο εγωκεντρικά, αλλά σίγουρα τα συναντάμε σε μεγάλο βαθμό και στους ενήλικες. Οι ισχυρογνώμονες άνθρωποι είναι αυτοί που υπερασπίζονται έντονα τη θέση και τη γνώμη τους μη λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη και τη θέση των άλλων. Είναι οι άνθρωποι που δεν θα τους πείσεις, όσο πειστικά και αν είναι αυτά που θα τους πεις. Η λογική που έχουν συνήθως είναι “Θα γίνει αυτό που θέλω εγώ”, ή “Αυτό που λέω εγώ είναι το σωστό”.
Από που όμως πηγάζει το πείσμα και η ισχυρογνωμοσύνη στα παιδιά;
Σύμφωνα με έρευνες, υπάρχουν πολλές αιτίες που θα έκαναν ένα παιδί να φέρεται με πείσμα χωρίς να υπολογίζει τη γνώμη των άλλων. Το πείσμα και η ισχυρογνωμοσύνη μπορεί να προκύπτουν από ντροπή ή από το φόβο του παιδιού να μην μπορέσει να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις και προσδοκίες. Μπορεί να προκύπτει επίσης από την επιθυμία του παιδιού να μην υπακούει σε μορφές εξουσίας ή μπορεί να το βλέπει ως παιχνίδι για να τραβήξει την προσοχή των γονιών, και άλλες φορές μπορεί να προκύπτει από την έλλειψη εμπιστοσύνης στους γονείς. Όταν τα παιδιά δεν μπορούν να χειριστούν θετικά τα αρνητικά συναισθήματα, επιλέγουν το πείσμα για να αποκτήσουν ένα βαθμό ελέγχου.
Όποια και αν είναι η κατάσταση, οι γονείς χρειάζονται ιδιαίτερες δεξιότητες για να χειριστούν τα πεισματάρικα παιδιά έτσι ώστε να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στη σχέση τους. Όταν τα παιδιά αντιδρούν αρνητικά και με θυμό στις στρεσογόνες καταστάσεις, τότε οι γονείς είναι αυτοί που θα πρέπει να δείξουν στα παιδιά τον τρόπο για να χειρίζονται τα συναισθήματά τους, καθώς και ποιες είναι οι συνέπειες του να είσαι πεισματάρης και ισχυρογνώμονας.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Αποφύγετε τους καυγάδες και τις διαφωνίες. Άμα μπείτε στη διαδικασία να διαφωνήσετε, να επιπλήξετε ή να επιβληθείτε σε ένα πεισματάρικο παιδί, το πιθανότερο είναι να κάνετε την κατάσταση χειρότερη. Τα παιδιά χρειάζονται τη βοήθεια των γονιών τους για να αντιληφθούν τους κοινωνικούς κανόνες και τους τρόπους για να αντιμετωπίζουν τις διαφωνίες τους με αποδεκτές συμπεριφορές. Όταν βλέπετε το παιδί να αντιδρά με πείσμα, παρατηρήστε τη συμπεριφορά του και βρείτε ποιο είναι αυτό το στοιχείο που το κάνει να νιώθει άβολα. Απομακρύνεται το παιδί από αυτή την κατάσταση για να το βοηθήσετε να ηρεμήσει και στη συνέχεια δείξτε του πώς να αντιμετωπίζει θετικά τις στρεσογόνες καταστάσεις. Η υπομονή των γονιών είναι αυτή που θα ανοίξει νέους ορίζοντες στο μυαλό του παιδιού και θα μειώσει το πείσμα του.
Ακούστε το παιδί. Αντί να εφαρμόζετε ένα σωρό κόλπα και τεχνικές για να χειριστείτε το παιδί, δοκιμάστε απλά να το ακούσετε. Η φιλική σας διάθεση για επικοινωνία χωρίς θυμό και εντάσεις, θα διευκολύνει κατά πολύ την κατάσταση. Η συζήτηση θα αποσπάσει την προσοχή του παιδιού, θα το βοηθήσει να μειώσει την ένταση που νιώθει και σταδιακά θα μειωθεί και το πείσμα του. Αντίθετα, όταν οι γονείς δεν ακούν, το παιδί μπορεί να νιώσει απόρριψη και το πείσμα να γίνει ακόμα πιο έντονο για να καταφέρουν να έχουν την προσοχή των γονιών τους.
Λειτουργήστε ως πρότυπο. Οι γονείς είναι τα πρώτα πρότυπα για τα παιδιά και οι πρώτοι τους δάσκαλοι. Όταν οι γονείς θυμώνουν με το παραμικρό, τα παιδιά το πιο πιθανό είναι να εκφράζουν το άγχος τους μέσα από το θυμό και το πείσμα γιατί δημιουργούν την πεποίθηση ότι αυτός είναι ο τρόπος για να επικοινωνείς τα συναισθήματά σου. Προσπαθήστε να δείξετε με τη δική σας συμπεριφορά τον τρόπο που θέλετε να συμπεριφέρονται τα παιδιά σας.
Δημιουργήστε ατμόσφαιρα ηρεμίας και αποδοχής. Το σπίτι θα πρέπει να είναι για τα παιδιά το καταφύγιό τους. Θα πρέπει να είναι το μέρος που νιώθουν άνεση, αποδοχή, αγάπη, σεβασμό, κατανόηση και ευτυχία. Πολλοί γονείς κάνουν το λάθος και κρατούν τα παιδιά έξω από τις καθημερινές ρουτίνες του σπιτιού. Δείξτε στο παιδί ότι η γνώμη του και η συμμετοχή του μετράει. Ακόμα και όταν μαγειρεύετε ή βλέπετε τηλεόραση, ρωτήστε τη γνώμη του και βοηθήστε το παιδί να συμμετέχει ενεργά σε κάποιες αποφάσεις. Η γνωστή ατάκα των γονιών “Επειδή το λέω εγώ”, δεν βοηθάει τη συνεργασία και την καλή σχέση γονιού-παιδιού.
Ο τρόπος που αντιδρούν οι γονείς στο πείσμα του παιδιού, θα είναι και αυτός που θα επηρεάσει τη μετέπειτα συμπεριφορά του παιδιού – ο θυμός θα φέρει θυμό και το πείσμα θα φέρει περισσότερο πείσμα. Αυτό που θα πρέπει να θυμούνται οι γονείς είναι ότι η αρνητική συμπεριφορά των παιδιών πηγάζει από κάπου και έχει αιτία. Κατανοώντας τη συμπεριφορά του παιδιού, οι γονείς μπορούν να το κατευθύνουν και να το επηρεάσουν θετικά.
Ελένη Σίγκου για
Parentshelp.gr
