Όσο σημαντικό είναι για τη ψυχολογία του παιδιού να κατανοήσει τις μαθησιακές του δυσκολίες, άλλα τόσο σημαντικό είναι να μπορεί να μιλήσει για αυτές.
Μπορεί ένα παιδί να πιάνει τον εαυτό του να ονειροπολεί μέσα στην τάξη, να αφαιρείται, να αποδιοργανώνεται, αλλά να φοβάται να πει τι είναι αυτό που του συμβαίνει. Έτσι εύκολα κάποιος μπορεί να θεωρήσει πως είναι απλά ένας κακός μαθητής που δεν τον ενδιαφέρει να τα πάει καλά, μιας και τα συμπτώματα των μαθησιακών δυσκολιών συχνά παραπέμπουν σε τεμπελιά, αδιαφορία, ανυπακοή.
Όταν όμως ένα παιδί μαθαίνει να μιλάει για τις μαθησιακές του δυσκολίες, έχει διπλό όφελος. Από τη μια πλευρά αισθάνεται καλύτερα με τον εαυτό του μιας και συμφιλιώνεται με τη διαφορετικότητά του, και από την άλλη πλευρά όταν το άμεσο περιβάλλον γνωρίζει τι είναι αυτό που συμβαίνει μπορεί να κατανοήσει και να συμπεριφερθεί ανάλογα.
Ο ρόλος των γονιών…
Οι γονείς για τα παιδιά λειτουργούν ως πρότυπα συμπεριφοράς, οπότε ο τρόπος που αντιδρούν οι ίδιοι στις μαθησιακές δυσκολίες, είναι καθοριστικός για το πώς θα το χειριστούν το θέμα και τα ίδια τα παιδιά.
Αν δεν αναγνωρίσουν και δεν αποδεχτούν τις δυσκολίες του παιδιού ως κάτι πραγματικό και όχι σαν κάποια αρνητική συμπεριφορά που γίνεται από πρόθεση, το πιθανότερο είναι πως το παιδί θα νιώσει ντροπή για τη διαφορετικότητά του και δεν θα αποδεχτεί τη δυσκολία που παρουσιάζει. Οπότε όχι μόνο δεν θα ανοιχτεί για αυτά που νιώθει και βιώνει, αλλά θα κλειστεί στον εαυτό του εγκλωβισμένο σε μια εικόνα που σε καμία περίπτωση δεν θα του αξίζει.
Οι γονείς πρέπει να λειτουργήσουν ως μοντέλα συμπεριφοράς επιδεικνύοντας μια ειλικρινή και άνετη στάση όταν μιλούν με το παιδί για τις μαθησιακές του δυσκολίες, αλλά και με άτομα του περιβάλλοντος τους. Με αυτόν τον τρόπο θα στηρίξουν συναισθηματικά το παιδί, θα καθησυχάσουν τις φοβίες του και θα το προετοιμάσουν να αναπτύξει την άνεση και την αυτοπεποίθηση που θα χρειαστεί για να μιλήσει ανοιχτά στο σχολείο και στους φίλους του.
Μιλώντας στο σχολείο…
Ακόμα και αν το σχολείο και οι δάσκαλοι έχουν λάβει τη διάγνωση και έχουν ενημερωθεί για τις δυσκολίες που παρουσιάζει το παιδί, είναι σημαντικό να μπορεί να ονοματίσει και το ίδιο τις μαθησιακές του δυσκολίες, πχ. “Έχω δυσλεξία”.
Επίσης, θα είναι πιο βοηθητικό για το παιδί να μπορεί να αναφέρει με σαφήνεια τον τρόπο που οι μαθησιακές δυσκολίες το επηρεάζουν έτσι ώστε οι δάσκαλοι να μπορούν να προσφέρουν εξ αρχής την κατάλληλη βοήθεια. “Δυσκολεύομαι να κατανοήσω αυτό που διαβάζω γιατί καταβάλω μεγάλη προσπάθεια στο να αναγνωρίσω τις λέξεις ενός κειμένου”.
Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες όμως δεν έχουν μόνο αδύνατα σημεία, έχουν και πολλές δυνατότητες που πρέπει εξίσου να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν. Ενθαρρύνοντάς τα να αναφέρουν σε τι αποδίδουν καλά, οι δάσκαλοι μπορούν να εστιάσουν σε ανάλογες δραστηριότητες και το παιδί να νιώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Ταυτόχρονα, τα παιδιά μπορούν να αναφέρουν στους δασκάλους συνήθειες ή μεθόδους που έχουν αναπτύξει προκειμένου να διαχειρίζονται τις δυσκολίες τους. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να προσέχει πιο εύκολα στο μάθημα αν κρατάει με έναν τρόπο απασχολημένα τα χέρια του. Αν όμως δεν το αναφέρει στον δάσκαλο, εκείνος μπορεί να θεωρήσει πως είναι απλά αδιάφορο.
Μιλώντας στους φίλους…
Με την άνεση και την αυτοπεποίθηση που θα μιλήσει το παιδί στο σχολείο για τις δυσκολίες του, έτσι θα πρέπει να είναι σε θέση να μιλήσει και στους φίλους του. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν να μιλούν για τη διαφορετικότητά τους, από τη μια πλευρά ενισχύουν την αυτοπεποίθησή τους γιατί έτσι δείχνουν πως αποδέχονται πλήρως τον εαυτό τους, και από την άλλη δίνουν χώρο και σε άλλα παιδιά να μοιραστούν και τα ίδια δικές τους αδυναμίες.
Για πολλά παιδιά που μπορεί δυστυχώς να κουβαλούν το “στίγμα” των μαθησιακών δυσκολιών, ανακαλύπτοντας πως και άλλα παιδιά που εκτιμούν και σέβονται είναι διαφορετικά με τον δικό τους τρόπο, θα τους κάνει να νιώσουν πολύ καλύτερα μιας και θα διδαχτούν πως δεν χρειάζεται να προσποιηθούν πως είναι κάτι άλλο για να αρέσουν. Αντίθετα, η διαφορετικότητα είναι αυτή που κάνει τον καθένα μας ξεχωριστό!
Τα παιδιά πρέπει να μιλούν για τις μαθησιακές τους δυσκολίες φωναχτά και δυνατά. Χωρίς να ντρέπονται, χωρίς να φοβούνται, χωρίς να λυπούνται, και οι γονείς πρέπει να θυμούνται πως αυτοί είναι οι πρώτοι που θα περάσουν το μήνυμα!
Ελένη Σίγκου για
Parentshelp.gr
